Prinsjesdag maar dan anders

Van juli 2009 tot en met december 2009 trad ik op als Wajong Ambassadeur namens CNV Jongeren. In die periode heb ik een aantal Blogs gemaakt van mijn belevenissen. Deze wil ik u niet onthouden.

De financiële crisis heeft een diep gat geslagen in de begroting en de staatsschuld is aanzienlijk opgelopen. Werd tijdens de presentatie van de Miljoenennota vorig jaar nog een lichte economische groei voorspeld van 0,5%. Vandaag worden wij geconfronteerd met een krimp van 5,1%. Ik bevind mij in de plenaire zaal van de Tweede Kamer. Aan het woord is Wouter Bos tijdens de presentatie van de Miljoenennota 2010. De boodschap is glashelder maar somber.
Voor de actie 100 banen voor 100 Wajongeren had deze boodschap op geen slechter moment kunnen komen. Nog geen twintig minuten ervoor passeerde de boodschapper, vicepremier en minister van Financiën met het bekende koffertje mij op geen twee meter afstand. Ik moest nog opzij springen om de meehollende cameraploegen te ontwijken. De toon van zijn toespraak is ernstig maar ook vastberaden. Het zal jaren van ombuigingen vergen, maar ook déze crisis zal Nederland te boven komen.

Ik voel in mijn rechter colbertjaszakje. Ik heb ‘m bij mij. De Exclusieve Uitnodiging voor de VNO-NCW Prinsjesdagborrel. De borrel waar zo’n beetje de hele top van BV Nederland napraat over de Miljoenennota. Met deze uitnodiging heb ik de kans om mij midden in het centrum van de macht te bewegen om mijn punt te maken namens alle Wajongers in Nederland. In het bijzonder de Wajongers die er maar niet in slagen aan de bak te komen. Ik ben vastberaden. Het kan en mág niet zo zijn dat meer dan 90.000 Wajongers onbemiddelbaar worden verklaard en veroordeeld zijn tot een leven met een uitkering.

Maar dan komen de vragen: Wie zal ik allemaal te spreken krijgen? Zal ik wel goed uit mijn woorden kunnen komen? Ik hoop op interactie maar zal dit wel mogelijk zijn op een receptie met een mensdichtheid van meer dan 10 personen per m2? Mijzelf kennende, moest ik bovendien rekening houden met de nodige blunders en flaters.

Als de vergadering afgelopen is, spoed ik mij richting de uitgang van het Tweede Kamergebouw. Ik loop door de centrale hal. Het lijkt wel een bijenkorf hier. Er loopt hier veel pers rond. Her en der herken ik mensen. Loek Hermans, de voorzitter van Werkgeversvereniging van het Midden- en Kleinbedrijf (MKB). Doekle Terpstra, voorzitter van de HBO-Raad, Bernard Wientjes, voorzitter van werkgeversvereniging VNO-NCW, Agnes Jongerius, voorzitter van de FNV. Eigenlijk zit de hal vol met (voormalig) Sociale Partners. Ik moet inwendig even glimlachen bij deze gedachte. Dan ontwaar ik Jesse Klaver, de kersverse voorzitter van CNV Jongeren. Ik loop op hem toe en struikel bijkans over allerlei TV-kabels. Ik hoop voor de kijkers thuis, dat beeld en geluid niet zijn uitgevallen door mijn onhandigheid. Ik schud hem de hand en hij stelt mij voor aan zijn voormalig collega’s van DWARS, de jongerenafdeling van GroenLinks. Ik vraag of hij weet waar Bert van Boggelen is. De waarnemend voorzitter van CNV zou mijn begeleider zijn voor de Prinsjesdagborrel. Helaas kan Jesse mij niet verder helpen. Hij belooft Bert mijn kant uit te sturen als hij hem spreekt. Wij nemen afscheid en ik ga verder richting uitgang.

Op straat is het ook al druk. Met name rond de ingang van de Nieuwspoort, de plek waar de borrel zal plaatsvinden. Hier voorkomen dranghekken dat de toegang wordt geblokkeerd door toeschouwers die een glimp willen opvangen van Bekende Nederlanders. Vier enorme kerels bij de ingang houden een oogje in het zeil. Weer voel ik in mijn rechter jaszakje en met een lichte trots en in vol ornaat – strak in pak en das - loop ik vóór de mensen langs die zich achter de dranghekken verdringen. Ze zien mij allemaal lopen. Het overkomt mij niet vaak dat ik het werkelijk leuk vind dat de mensen mij aanstaren. Ik hóór ze denken: Zou die kleine meneer ook een belangrijk man zijn? Daar komen verhalen van, voor thuis.

Eén van de kleerkasten krijgt mij in de peiling, en met een machtig gevoel voor timing haal ik de Exclusieve Uitnodiging uit mijn jaszak en houd deze omhoog. Met een knikje – en ik knik precies zo terug- laat hij mij richting de ingang lopen. Eenmaal binnen kijk ik in de lobby rond. Geen spoor van de waarnemend voorman van het CNV. Ik besluit te wachten bij de ingang. Belangrijke mensen komen naar binnen. Ik zie Job Cohen, burgervader van Amsterdam, binnenkomen. Hij ziet mij en lijkt te denken: Ken ik die kleine man niet ergens van? Dat heeft ie goed, ik heb al eerder als uitzendkracht met Job Cohen kennisgemaakt toen hij als kersverse staatssecretaris een kennismakingsronde in het departement van Justitie maakte samen met zijn collega minister Benk Korthals. Er lopen veel belangrijk uitziende mensen naar binnen en de meeste herken ik niet. Bram Peper herken ik weer wel. Soms stappen zij uit een dure auto, zoals Bram en zijn vrouw. De vrouwen dragen bijzondere hoedjes. Daar zie ik opeens Bert van Boggelen verschijnen, gelukkig. Hij drukt mij de hand en vraagt of Jesse Klaver al binnen is. Nee, maar ik bied aan om hem even te bellen. Doe dat maar, knikt hij. Voicemail. Dat schiet lekker op. Ik spreek maar in. Als Jesse zich enige tijd later ook bij ons heeft gevoegd, gaan wij naar binnen.

De Borrel

Toegegeven: ik was gewaarschuwd, maar toch. Het was er warm en druk – en nergens een lege kruk. Bert vraagt mij wie ik graag zou willen spreken. Even weet ik niet wat te zeggen: Iedereen, denk ik als ze maar wat te zeggen hebben over thema’s op gebied van werk en onderwijs in het algemeen en inzake Wajong in het bijzonder. Wij beginnen bij Doekle Terpstra en ik word aan hem voorgesteld. Ik vertel mijn verhaal over het belang van investeren in Wajongers. Vooral in het Hoger Onderwijs, de kweekvijver van de Kenniseconomie. Doekle vertelt mij dat er in de sector al diverse projecten lopen om Wajongers extra te ondersteunen bij het volgen van een studie en het doorlopen van stages. Dan verwijst Bert mij verder. Ik spreek met de voorzitter van het Platform van Zelfstandige Ondernemers. En passant luistert een directielid van Ernst & Young mee. Vervolgens lopen wij Loek Hermans van het MKB tegen het lijf. Ook hier vindt mijn boodschap een gewillig oor. Bert en ik blijken een geoliede machine. Terwijl ik bezig ben mijn punt te maken bij een prominent persoon, kijkt Bert alweer naar een volgende gesprekspartner uit. Tegen de tijd dat er visitekaartjes worden uitgewisseld weet Bert al wie ik moet hebben. Zo spreek ik met Hans de Boer (voorzitter Taskforce Jeugdwerkloosheid) Annemarie Jorritsma (voorzitter VNG), Jozias van Aartsen, burgemeester van Den Haag, Alexander Rinnooy Kan (voorzitter SER), etc. En het duurt niet lang of ik ontmoet de eerste politici. Staatssecretaris Albayrak –ze zag er vandaag erg goed uit -, Maria van der Hoeven, minister van Economische Zaken. Dan weer de voorzitter van de vakbond MHP waarna ik kennismaak met de voorzitter van de ABU (Branchevereniging van Uitzendbureaus). Verder spreek ik met Mark Rutte, voorman van de VVD Tweede Kamerfractie over de gebrekkige werking van de re-integratiemarkt.

Dan breekt er een bijzonder moment aan als ik in contact kom met dhr. Donner, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Nippend van zijn glaasje witte wijn luistert hij naar mijn verhaal, zo nu en dan instemmend knikkend. Bert maakt voor mij een foto van ons beiden – voor thuis. Ik complimenteer Donner met de totstandkoming van de Nieuwe Wajongwet, die Wajongeren niet bij voorbaat uitsluit, maar ervan uitgaat dat er ontwikkeling mogelijk is na je 18e jaar. Wel moet de wet nog door de Eerste Kamer worden goedgekeurd. Nu ik met Donner heb gesproken kan de avond absoluut niet meer stuk. Maar wij zijn nog niet klaar. Ik spreek vervolgens met staatssecretaris Sharon Dijksma over het belang om de kloof tussen Speciaal Onderwijs en het regulier onderwijs te verkleinen. Zij is daar al mee bezig in het kader van Passend Onderwijs. Jongeren met lichte beperkingen moeten met aanpassingen volledig mee kunnen doen in het regulier onderwijs. Sharon zet zich daarvoor in. Even later sta ik voor de voorzitter van de Partij van de Arbeid, Marianne Ploumen. Zij deelt mijn mening dat het gewoon asociaal is om 90.000 Wajongers te bestempelen als onbemiddelbaar. Met staatssecretaris Van Heemskerk (Internationale handel) boom ik over de suggestie om als klein land nu eens voorop te lopen in de wereld als het gaat om echte banen voor jongeren met een beperking. Ik spreek veel bijzondere mensen. Mensen die ik voorheen alleen maar kende van televisie of radio. En het gaat maar door… Ik merk dat ik mij als een vis in het water voel tussen al deze mensen. Maar toch leg ik de lat hoger. Ik hoor namelijk geruchten dat de MP mogelijk ook zijn gezicht zal laten zien.

De MP

Als de premier van ons land inderdaad aanwezig blijkt te zijn, neem ik het aanbod om eens kennis te maken met hem, met beide handen aan. Bert neemt mij laverend tussen de mensen mee naar de man naar wie een salarisnorm is vernoemd. En dan staan wij, Bert en ik, plotseling vlak bij hem. Jan Peter Balkenende in hoogsteigen persoon. Hij is in gesprek met iemand. Wij wachten natuurlijk netjes op onze beurt – waarden en normen. Ik heb dus nu de tijd om na te denken over wat ik ga zeggen. Maar de nervositeit neemt mij meer in beslag. Ik denk er nog net aan om Bert te vragen om een foto van ons beiden te maken. Ik leg snel nog eens uit hoe het telefoonfototoestel werkt. Het mag nu niet misgaan. Nog even moeten wij wachten en ik besluit met JP te spreken over het belang van investeren in onderwijs voor kinderen met beperkingen. Mede met het oog op de vergrijzing. Dan is het zover: Ik stel mij voor en ik vertel hem wat ik hier op deze borrel doe en waarom ik zijn aandacht vraag. Ik weet niet meer precies wat ik allemaal met heb besproken. Maar dat er nu meer geïnvesteerd moet worden in Wajongers, heb ik zeer zeker besproken. Met de nieuwe Wajongwet zijn wij op de goede weg maar in het onderwijs is zeker nog een slag te maken. Hij was het volmondig met mij eens. Daar wordt ook hard aan gewerkt zegt hij. Voor ik het weet is het gesprek weer voorbij en druk ik hem de hand en wens hem succes bij de Algemene Politieke Beschouwingen.

Wow. Ik heb de MP gesproken en ik heb mijn punt kunnen maken. Natuurlijk was het geen diepgaande analyse. Daar was het moment en de gelegenheid niet naar. Maar, om in politieke termen te spreken, op hoofdlijnen zijn wij het roerend met elkaar eens. Ik merk na het gesprek dat ik langzaam vermoeid begin te raken. De Prinsjesdagborrel loopt ook langzaam ten einde. Ik bedank Bert van Boggelen voor zijn hulp bij het introduceren en wij nemen afscheid van elkaar. Hij vindt oprecht dat ik mijn boodschap goed kan overbrengen. Van zo’n compliment van de waarnemend voorzitter van CNV word ik wel een beetje stil. Als ik door de uitgang weer naar buiten loop, is het nog altijd druk en verdringen de mensen zich nog steeds achter de dranghekken. Hopend dat ze een glimp kunnen opvangen van mensen die in dit land het verschil kunnen maken.

Wajongers in de bocht bij WerkenFM


'Wat nou Wajong?!' is een informatief programma waarin Wajong en werk centraal staat. Bijzondere gasten, de 'Wat nou Wajong-Factchecker', Wajong in de (sociale) media en natuurlijk leuke platen; het is allemaal wekelijks te beluisteren op woensdagmiddag vanaf 15:00 uur in 'Wat nou Wajong?!' bij WerkenFM. Uitzending gemist? Geen nood klik hier.